maandag 21 september 2009

Dam-tot-Damloop


Dat was leuk! Een zee van mensen in dezelfde shirts, knipperende lampjes en vooral zin om te rennen. Logistiek gezien een toporganisatie, alles loopt gesmeerd. Vanaf het parkeren van de auto in Zaandam hebben we de trein gepakt naar Amsterdam, waar je het station uitloopt en in een zee van die blauwe Nike-shirtjes beland. Je levert je spullen in en loopt naar je startvak. Je spullen kan je meteen na de finish in Zaandam afhalen. Ideaal.

Pang! Rustig beginnen. Ik probeer me in te houden, wat de eerste paar honderd meter ook niet anders kan, in deze mensenmassa. Bij het inlopen van de IJ-tunnel klinken de percussiedrums al opzwepend, het getrom galmt door de westertunnelbuis de massa begint al lopend te klappen en te juichen. Kippenvel. Wat gaaf.

Dan, na 2 kilometer ga ik op iets staan, en kei of zo, zwik, pijn, flits, au. Kutje. Door mijn enkel. Ik doe net alsof het niet zo is en loop door de snerpende pijn heen. Twintig passen later is het een irritante pijn en 40 passen later afgezakt naar een achtergrond zeurtoon die ik de rest van de loop blijf houden die na de start meteen verandert in een kloppende pijn, dus naar de EHBO, icepack erop en koelen. Het drukverband een dag laten zitten. Het is een lichte verstuiking, na 2 dagen kan ik al weer lopen. Maar wel jammer hoor.

Ik probeer me te concentreren op een mooie opbouw van de loop. Achteraf gezien lukt dat, ik blijf elke 2,5 kilometer versnellen. Misschien had ik iets harder mogen starten. Maar het is fijner om over te houden dan om in te storten.

Het parcours, in het donker, is gaaf, hagen van mensen, straten met kroegen, blaasorkestjes, dj's, lichteffecten, brassband, etc, etc.

Ik eindig in 1:30:09, 9 seconden langzamer dan ik hoopte, oftewel precies op schema!

Voor herhaling vatbaar!

1 opmerking:

Gonda zei

Heb je met die verstuiking in 1,5 uur gelopen? Goed zeg! Ik zat net onder de 1.30, ook alles volgens plan. (Plan was 1.30)
Was ook mijn eerste DtDloop, volgend jaar zeker weer!